“Het” zijn
Wat is het Toch? Hoe is het toch? Waarom op die manier denk ik vaak. Vaker de laatste tijd omdat ik maar niet kan begrijpen waarom iets zo moeilijk moet maar is dat wel zo? Ben ik degene die het dan zo verkeerd ziet? Dat denk ik dan hè. : )
Nee, denk ik dan. Dat kan toch niet. Hoe is het mogelijk dat degene die kan zien wie de ander is, “het” niet is? Dat kan wordt dan gezegd. Maar wat is dan “het” zijn? Je weet toch wie je bent? Dat zeg ik altijd. Je bent het dan gewoon. Trouwens waarom zou ik iets moeten zijn en jij niet? Waarom heb je het nodig om “het” te zijn? Dat hoeft toch niet? Dit is dus wat er is.
Ruzie om de plek, jouw plek zeggen ze dan. Maar heb je dat dan niet automatisch want ik ben toch niet iemand die er niet is? Ik ben er toch? Ik ga daar wel zitten. : )
Wat is dan mijn plek? Kan ik me ook afvragen. De label die de ander of de groep je geeft, zeggen ze, want zij vinden. Dat is grappig eigenlijk want ik ken mezelf toch het beste van allemaal, dacht ik zo maar ook weer niet. Denk maar aan de bekende blinde vlek. Of is het dat je wordt gewaardeerd om wie je bent? Nee, zij zeggen wie je bent. Zoo, dacht ik, maar hoe wordt je dan gezien? Wanneer je niet wordt gezien om wie bent maar om wat iemand of zij vinden, dan wordt je toch niet erkend om wie je bent? Haha! Dus zij moeten je altijd goed vinden! : )
Ook een probleem
Zeggen dat je het kunt, geeft ook problemen. Rivaliteit bij het leven. Maar ja, denk ik dan. Dat hoeft toch niet, je bent gewoon goed of zo goed als je bent. Daar doe je het toch mee? Waarom zou je iemand voor je karretje spannen? Dat denk ik ook.
Je zou samen wel wat kunnen bereiken wanneer je elkaar hebt maar vaak is dat niet zo. Je helpt elkaar zou je zeggen maar vaak is het “Me, Me, Me” want wat ik wil is belangrijker! Ik zou zeggen “laat dat!” want een gevecht is niet nodig omdat het is nu eenmaal is zoals het is. Wie is nou het beste? Er is altijd iemand die beter is hoor. Waarom jezelf anders maken? Zelfs de beste supporter zegt een keer jij bent maar niemand zegt dat hoor iedereen zegt ik ben! Dat hoeft niet eens want het regelt zichzelf. Het stokje wordt toch overgedragen omdat het zo is. Dus waarom? Dat is dus egoïsme. Heel grappig dit hoor. Interessant eigenlijk.
Hoe beter, hoe meer je “het” bent, maar ook meer rivaliteit er is omdat men ook wil. Heel gek is dat niet hoor maar wel wanneer het te gortig wordt. Grappig hoor want het regelt zichzelf toch? Hoe beter, hoe meer je kunt. Dus ruzie om een plek is toch gek? Ruzie omdat je “het” wilt zijn? Wat gek. Ben jij de leider of ben jij de sidekick? Nou ja, we gaan niet voor niets naar plattere organisaties. Samenspel is belangrijker dan de kick. : )
Maar hoe doe je dat nou netjes!
Ik kan er maar niet over uit. Het is net alsof je tikkertje speelt maar je wil niet gepakt worden. Duiken! Denken ze. Sommigen maken je zelfs af. Want hoe slechter je bent in iets en toch wil bereiken zonder er iets voor te doen of je doet misschien wel de verkeerde dingen en het moet; hoe slechter je de ander behandeld om maar één ding te bereiken; dat ze namelijk iets voor je doen. Hoe erg is dat? In plaats van dat je zegt kom help me toch. Gek toch? Om hulp vragen lijkt mij normaler. Vinden noemen ze dit. Ik weet niet of je het kent. Ik inmiddels wel.
Erger ook nog, eenieder in zo’n groep doet hieraan mee! Dat kan toch niet? Dan denken ze “We doen het voor iets wat we willen” want ja, die worst die voorgehouden wordt lijkt wel wat. Daar doen we dan alles voor, zelfs iemand uitsluiten of klein maken of nog erger. Afmaken hé afmaken haha. Groepsproces noemen ze dat. : )
Ik zie het nut er niet van in. Mensen worden anders door dit spel dat eigenlijk onschuldig was in je jeugd. Een innerlijk kind zou ik zeggen, een innerlijk kind dat jouw goed voor het karretje kan spannen. Zo is het hoor meestal, want wie zijn nu de ergsten? Dat zijn de mensen die het slecht kunnen.
Maar hoe doe je dat dan netjes? Gewoon. Gewoon is dus eerlijk zijn naar de ander en zeker jezelf. Zonder jezelf zielig te vinden want ja, dat is ook niet recht in de spiegel kijkend. Moeilijk hoor voor sommigen.
Om maar niet te spreken over verloochenen van jezelf. Er zijn mensen die dat doen omdat ze niet anders kunnen. Te zwak vinden we dan. Die houden voor zich wat ze wel hadden kunnen vinden. Daarom loopt het mis. Want je kunt eigenlijk best goed en degene die het meest voor je heeft gehad, heb je uitgekotst want ja, dat daar wilde en je kon er niet tegenop. Maar eenieder in zo’n groep heeft verantwoordelijkheid hoor. Ze kunnen net zo goed iets ondernemen. Want waarom zou je iemand wegdoen waar je wel om geeft.
Waardeer elkaar op een juiste manier en je kunt veel bereiken. Wat is liefdevol zijn dan? Dat mag je je afvragen hoor. Het is zo belangrijk eigen belangen voor sommigen. Iets wat ik niet zou doen is over lijken gaan om mijn zin te krijgen. Dat doe ik niet. Dus ik zeg nee.
Het is wie goed is, niet degene die wil. Dat is dus waar het over gaat. Het zijn zegt niets over een status maar meer over een gewin. Geld dus. Waarom zo erg? Omdat men denkt “ik wil het zijn” en niet “ik ben goed”, maar je bent zo goed als je bent. Willen is een droom dat je waar wil maken maar nog niet goed kunt…dus wat doe je dan en doe je dat dan op een liefdevolle manier?
Niet willen zegt ook niets hoor. Zeg dan wat je wel wil of waar je mee zit. Dat kan. Zie je, dan kom je meer richting begrip of datgene wat je wel wil. Laat altijd ruimte voor de ander en doe niet zo direct de deur sluiten met verschillende sloten. Dat is verstoppen. Dat helpt niet en is zwaarder voor jezelf en de ander. Waarom niet gewoon contact?
Iets doen op een nare manier zorgt voor meer narigheid. Dat is niet mijn pad. Ik leer ook hoor maar ik volg de liefde wel. O, ik kan ook veel meer vertellen maar voorlopig is het dit.